การรวมกันของขยะอวกาศและกลุ่มดาวเทียมที่ใช้งานได้มากขึ้นเช่น Starlink ของ SpaceX

ทำให้นักดาราศาสตร์กังวลเกี่ยวกับศักยภาพของวัสดุในวงโคจรที่จะรบกวนการสังเกต และเป็นเรื่องที่สมเหตุสมผล เนื่องจากปัจจุบันนักวิจัยกำลังโต้เถียงกันว่าการสังเกตหนึ่งครั้งเป็นตัวแทนของซูเปอร์โนวาที่ไกลที่สุดเท่าที่เคยสังเกตมาหรือเป็นผู้สนับสนุนของรัสเซีย

• บทความอื่น ๆ : huntrawhidecreek.com
• ดูดาวพุธส่องสว่างบนท้องฟ้าในวันคริสต์มาสนี้

เห็นได้ชัดว่าความยุ่งเหยิงนี้เป็นปัญหาใหญ่สำหรับหอดูดาวภาคพื้นดิน ซึ่งอยู่ใต้ทุกสิ่งในวงโคจร แต่หอดูดาวหลายแห่ง รวมทั้งกล้องโทรทรรศน์อวกาศฮับเบิล นั่งอยู่ในวงโคจรระดับต่ำของโลก ซึ่งทำให้พวกมันอยู่ต่ำกว่าดาวเทียมหลายดวง และจากการสำรวจภาพถ่ายฮับเบิลครั้งใหม่ แสดงให้เห็นว่ากล้องจับภาพร่องรอยดาวเทียมจำนวนมากขึ้นในภาพของมัน จนถึงตอนนี้ สิ่งนี้ไม่ได้ทำลายวิทยาศาสตร์ของมันอย่างจริงจัง แต่มันแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าหอดูดาวที่โคจรอยู่นั้นไม่รอดพ้นจากปัญหาเหล่านี้

ออกจากแทร็กงานวิจัยนี้มาจากโครงการวิทยาศาสตร์พลเมืองHubble Asteroid Hunterซึ่งจัดอาสาสมัครเพื่อค้นหาร่องรอยของดาวเคราะห์น้อยที่เหลือจากการสังเกตการณ์ของฮับเบิลโดยเปิดรับแสงเป็นเวลานาน หากดาวเคราะห์น้อยบังเอิญผ่านขอบเขตการมองเห็นของฮับเบิลระหว่างการเปิดรับแสงนี้ มันอาจทิ้งร่องรอยสั้นๆ ไว้ในภาพที่ได้ แต่ผู้เข้าร่วมเริ่มสังเกตเห็นว่าเส้นบางเส้นที่พวกเขาเห็นนั้นตัดผ่านขอบเขตการมองเห็นทั้งหมดของกล้องฮับเบิลในภาพเดียว

อะไรก็ตามที่อยู่ไกลอย่างดาวเคราะห์น้อยไม่สามารถเคลื่อนที่ได้เร็วพอที่จะทิ้งร่องรอยไว้นานขนาดนั้น คำอธิบายที่เป็นจริงเพียงอย่างเดียวคือสิ่งที่ใกล้ตัวมากขึ้น นั่นคือดาวเทียม

โฆษณาการระบุดาวเทียมอย่างไม่เป็นทางการนี้ไม่ละเอียดเพียงพอที่จะให้สถิติที่เชื่อถือได้เกี่ยวกับจำนวนดาวเทียม แต่มันทำให้นักวิจัยมีชุดข้อมูลที่เพียงพอสำหรับฝึกระบบ AI เพื่อระบุรอยทางในฐานข้อมูลภาพที่มีขนาดใหญ่กว่ามาก (จริง ๆ แล้วพวกเขาฝึกสองตัวและยืนยันว่าให้ผลลัพธ์ที่สอดคล้องกัน) เมื่อฝึกแล้ว AI จะถูกปล่อยให้อยู่ในฐานข้อมูลเต็มรูปแบบของภาพจากกล้องฮับเบิลสองตัว กล้องขั้นสูงสำหรับการสำรวจ และกล้องมุมกว้าง 3 ภาพถูกจำกัดไว้ที่ ผู้ที่เปิดรับแสงนานพอที่ดาวเทียมจะข้ามขอบเขตการมองเห็นของฮับเบิลได้อย่างเต็มที่

ไม่น่าแปลกใจที่มีการระบุการข้ามดาวเทียมจำนวนมาก สิ่งที่เกี่ยวข้องคือแนวโน้ม ระหว่างปี พ.ศ. 2545-2548 2.8 เปอร์เซ็นต์ของการเปิดรับแสงนานขึ้นที่ถ่ายโดยฮับเบิลมีร่องรอยของดาวเทียม ภายในปี 2561-2564 สัดส่วนดังกล่าวเพิ่มขึ้นเป็น 4.3 เปอร์เซ็นต์ Wide Field Camera 3 ซึ่งไม่ได้ใช้งานตลอดระยะเวลาการศึกษาก็เพิ่มขึ้นอย่างมากเช่นกัน ขึ้นอยู่กับกล้อง การเพิ่มขึ้นของช่วงเวลานี้คือ 60 ถึง 70 เปอร์เซ็นต์

ตกลงไปในกลุ่มดาวนักวิจัยทราบว่ารอยทางปรากฏบ่อยขึ้นที่ความยาวคลื่นต่ำ ดาวเทียมจะมองเห็นได้น้อยในรังสียูวี ดาวเทียมยังปรากฏขึ้นบ่อยขึ้นเมื่อกล้องฮับเบิลชี้ไปตามเส้นศูนย์สูตร นักวิจัยแนะนำว่านี่คือข้อบ่งชี้ว่ารอยทางส่วนใหญ่ถูกทิ้งไว้โดยดาวเทียมในวงโคจรแบบ geostationary ซึ่งมักตั้งอยู่ตามเส้นศูนย์สูตร

โชคดีที่กลุ่มดาวขนาดใหญ่ส่วนใหญ่ที่เข้าสู่วงโคจรนั้นอยู่ต่ำกว่าระดับความสูงของกล้องฮับเบิล ดังนั้นการเพิ่มขึ้นจึงไม่ได้ส่งผลต่อตัวเลขเหล่านี้มากนัก แต่วงโคจรของฮับเบิลค่อยๆ สลายไปตามกาลเวลา ดังนั้นในที่สุดมันอาจลงเอยด้วยการตกลงในบริเวณที่มีกลุ่มดาวเหล่านี้อยู่ก่อนที่เครื่องมือของมันจะเริ่มล้มเหลว นักวิจัยที่อยู่เบื้องหลังงานนี้ยังทราบด้วยว่าหอดูดาวอื่นๆ หลายแห่งอยู่ในวงโคจรใกล้โลก และอาจประสบกับปัญหาที่คล้ายกัน